W tym roku przypada 80. rocznica śmierci gen. dyw. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego. Z tej okazji 1 lipca br. Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wspólnie z Urzędem Miasta Kraków zorganizował uroczysty apel pamięci, który miał miejsce na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, przy kwaterze legionowej, gdzie spoczywa Generał.

- Oddajemy dziś hołd wielkiemu Polakowi, wielkiemu patriocie, wielkiemu szwoleżerowi, ułanowi, ale przede wszystkim człowiekowi, który kochał Polskę ponad wszystko. Niech jego testament "chcieć to móc" wypełnia nasze życie społeczne, prywatne i zawodowe – powiedział szef UdsKiOR Jan Józef Kasprzyk.

Na obchody list skierowała Marszałek Elżbieta Witek oraz Prezes Rady Ministrów Mateusz Morawiecki.

Modlitwę za duszę gen. dyw. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego odmówił przedstawiciel Biskupa Polowego Wojska Polskiego ks. ppor. Jacek Białek, kapelan Garnizonu Kraków Balice.

Następnie odbył się uroczysty apel pamięci oraz ceremonia złożenia kwiatów przy grobie Generała oraz przed pomnikiem upamiętniającym Żołnierzy Legionów Polskich.

Uroczystość zakończyło odśpiewanie "Marszu Pierwszej Brygady”.

Asystę Wojskową w trakcie obchodów zapewnili żołnierze Brygady Powietrznodesantowej im. gen. bryg. Stanisława Franciszka Sosabowskiego.

–
Gen. dyw. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (ur. 22 VII 1881 r. w Maksymówce k. Stanisławowa - zm. 1 VII 1942 r. w Nowym Jorku) – żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej, długoletni adiutant Józefa Piłsudskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. oraz dyplomata.

W 1906 r. ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego. W 1913 r. wstąpił do Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej został powołany w skład słynnej Pierwszej Kompanii Kadrowej, a jesienią 1914 r. objął dowództwo nad 1 plutonem w 1 szwadronie 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich. Za męstwo i zasługi wojenne otrzymał później awans na porucznika, a po wojnie - Krzyż Virtuti Militari. Oprócz udziału w walkach, jako adiutant Józefa Piłsudskiego podejmował się także zadań dyplomatycznych.

Po zamachu majowym pełnił wiele funkcji wojskowych m.in. w 1927 r. objął stanowisko I oficera sztabu w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych, w 1929 r. - p.o. komendanta garnizonu i placu m.st. Warszawy, w 1931 - generała brygady, a w 1938 r. - generała dywizji.

Po przejściu w stan spoczynku Wieniawa-Długoszowski został mianowany ambasadorem RP w Rzymie. Na tym stanowisku pozostał aż do zerwania stosunków dyplomatycznych z Włochami w czerwcu 1940 r. Po opuszczeniu kraju udał się do Nowego Jorku. Wiosną 1942 r. otrzymał nominację na stanowisko ambasadora na Kubie. Zmarł śmiercią tragiczną 1 lipca 1942 r., w przeddzień planowanego wylotu do Hawany.

Za zasługi w walce o odzyskanie niepodległości i w służbie państwowej gen. dyw. Bolesław Wieniawa-Długoszowski został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Komandorskim i Oficerskim Polonia Restituta, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, a także licznymi odznaczeniami zagranicznymi, m.in. francuską Legią Honorową, węgierskim Orderem Krzyża Zasługi z Gwiazdą II klasy i rumuńską Gwiazdą Rumunii III klasy.