W Świątyni Opatrzności Bożej na warszawskim Wilanowie szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk uczcił dziś pamięć śp. Ryszarda Kaczorowskiego, ostatniego prezydenta RP na uchodźstwie i weterana II wojny światowej, który w dniu dzisiejszym świętowałby 102. rocznicę urodzin.

Minister Kasprzyk wspólnie z dyrektorem Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego dr. Janem Tarczyńskim oraz ks. proboszczem Taudeszem Aleksandrowiczem, w asyście żołnierzy Wojska Polskiego z Dowództwa Garnizonu Warszawa, złożył kwiaty i zapalił znicz przy grobie prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego w Panteonie Wielkich Polaków. Modlitwę za duszę tragicznie zmarłego w katastrofie smoleńskiej weterana walk o niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej i zasłużonego działacza emigracji niepodległościowej poprowadził ks. Aleksandrowicz.

– Śp. prezydent Ryszard Kaczorowski to jedna z najważniejszych postaci w historii Polski XX wieku. To człowiek, który uosabiał majestat Rzeczpospolitej i który przeniósł do wolnej Polski te wszystkie atrybuty niepodległej Rzeczpospolitej, które pielęgnowane były przez blisko pół wieku na emigracji w Londynie. Ryszard Kaczorowski – zesłaniec syberyjski, harcerz, żołnierz 2. Korpusu Polskiego, wybitny działacz polskich środowisk niepodległościowych na emigracji został prezydentem na uchodźstwie w momencie, kiedy Polska budziła się do niepodległości. Doskonale rozumiał, że jego zadaniem jest przekazać wolnej ojczyźnie całą spuściznę, która była udziałem jego samego i jego poprzedników; spuściznę, w której najważniejszą wartością jest niepodległość Rzeczpospolitej – mówił Jan Józef Kasprzyk, przypominając, że śp. Ryszard Kaczorowski służbę Polsce pełnił do ostatnich chwil swojego życia:

– Prezydent Kaczorowski zginął w służbie Rzeczpospolitej, uczestnicząc w delegacji, która w imieniu nas wszystkich miała złożyć hołd polskim oficerom zamordowanym w 1940 roku w Katyniu przez sowiecką Rosję. Śp. Ryszard Kaczorowski, będąc do końca wiernym Polsce, pozostawił nam wielkie przesłanie: „służcie Rzeczpospolitej, jesteście Polsce potrzebni” – zakończył szef UdSKiOR.

--

Ryszard Kaczorowski urodził się 26 listopada 1919 r. w Białymstoku. W wieku 14 lat wstąpił do harcerstwa, które na zawsze pozostało jego wielką pasją. Po wybuchu II wojny światowej współtworzył konspiracyjne struktury Szarych Szeregów w Białymstoku. Miał niespełna 21 lat, kiedy 17 lipca 1940 r. za działalność konspiracyjną został aresztowany przez NKWD i uwięziony. 1 lutego 1941 r. został skazany przez Najwyższy Sąd Sowieckiej Republiki Białoruskiej na karę śmierci i na 100 dni osadzony w celi śmierci. W maju 1941 r. wyrok śmierci zmieniono na 10 lat łagrów. Ryszard Kaczorowski został zesłany do kopalni złota na Kołymę, zwanej Doliną Śmierci. Przeżył koszmar morderczych warunków i katorżniczej pracy. Z Doliny Śmierci został zwolniony w marcu 1942 r. na mocy amnestii. Po wyjściu na wolność wstąpił do armii gen. Andersa. Walczył jako żołnierz 3. Dywizji Strzelców Karpackich m.in. pod Monte Cassino.

Po wojnie zdecydował się pozostać w Wielkiej Brytanii. Tam skończył szkołę średnią, przerwaną przez wojnę, i studia w Szkole Handlu Zagranicznego. Oddał się też swojej największej pasji – harcerstwu i działalności społecznej. Aktywnie działał w Radzie Narodowej, Radzie Koordynacji Polonii Wolnego Świata, Radzie Funduszu Pomocy Krajowi, Radzie Polskiej Macierzy Szkolnej oraz Radzie Instytutu Polskiego Akcji Katolickiej. W marcu 1986 r. został ministrem do spraw krajowych w rządzie RP na uchodźstwie. Dwa lata później ówczesny prezydent RP na uchodźstwie Kazimierz Sabbat wyznaczył go na swojego następcę. Po nagłej śmierci prezydenta Sabbata 19 lipca 1989 r. objął urząd prezydenta RP na Uchodźstwie jako szósty prezydent gwarantujący ciągłość władzy suwerennej II Rzeczypospolitej.