Najstarszy żyjący Powstaniec Warszawski, uczestnik Wojny Obronnej 1939 roku i żołnierz Armii Krajowej – płk Kazimierz Klimczak ps. „Szron” – skończył 15 lutego br. 107 lat! Ten szczególny jubileusz wraz z Weteranem świętował 14 lutego br. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk.

Po Mszy świętej w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie, którą odprawił ordynariusz polowy ks. bp Józef Guzdek, jej uczestnicy wraz z czcigodnym Jubilatem udali się na plac Krasińskich pod Pomnik Powstania Warszawskiego, by wspólnie zaśpiewać Bohaterowi gromkie „200 lat!”. Życzenia urodzinowe osobiście złożył minister Kasprzyk.

– Obecność dziś w tym miejscu tak wielu młodych ludzi, którzy byli inicjatorami obchodów tego niezwykłego jubileuszu, świadczy o tym, że przekazał Pan Pułkownik młodzieży te wszystkie ideały i wartości, które tworzyły Pańskie pokolenie. Ci wszyscy patrioci, podobnie jak Pan, wierzą w to, że Polska musi być dumna, silna i wielka. Nie byłoby w nas tej wiary, gdyby nie poświęcenie Pana i Pańskiego pokolenia; gdyby nie poświęcenie zdrowia i ryzykowanie życia, aby Rzeczpospolita była wolna. Dziękujemy, Panie Pułkowniku, za to, że gdy walczył Pan o wolną Polskę, myślał Pan nie o sobie, ale o tych pokoleniach, które przyjdą po Panu – myślał Pan o nas. Dziękujemy za niepodległą Rzeczpospolitą. 200 lat! – powiedział Szef UdSKiOR, zwracając się do wyraźnie wzruszonego Kombatanta. Oklaskom i okrzykom „Cześć i chwała Bohaterom!” nie było końca.

I my dołączamy do tych życzeń: 200 lat, Panie Pułkowniku!

--

Kazimierz Klimczak ps. „Szron” urodził się 15 lutego 1914 roku w Ciepłowie (woj. wielkopolskie). W 1936 r. został powołany do odbycia służby wojskowej i skierowany do 67. pułku piechoty w Brodnicy, tam ukończył szkołę podoficerską. W Wojnie Obronnej 1939 roku walczył jako plutonowy w składzie macierzystego pułku (4. DP Armia „Pomorze”). Wziął udział w Bitwie nad Bzurą. W okolicach Żychlina został ciężko ranny i przez długi okres był leczony w warszawskich szpitalach (Komisja Lekarska w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie w 1942 r. uznała 65% ubytek zdrowia).

W grudniu 1940 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. W organizacji przyjął pseudonim „Szron”. Został przydzielony do 415. plutonu 3. Rejonu IV Obwodu „Grzymała” (Ochota) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Jako dowódca 6. plutonu III Obwodu „Waligóra” – Zgrupowania kpt. Wacława Stykowskiego „Hala” – brał udział w walkach w Powstaniu Warszawskim na terenie Woli. Z Warszawy wyszedł z ludnością cywilną do obozu w Pruszkowie. W czasie transportu do III Rzeszy udało mu się zbiec. W marcu 1945 r. został powołany do Wojska Polskiego i wcielony do 1. pułku samochodowego na stanowisko dowódcy plutonu w stopniu chorążego. Został zdemobilizowany w 1947 r.