6 grudnia br. szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk wziął udział w zorganizowanych przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów, Ministerstwo Obrony Narodowej oraz Fundację „Pomoc Polakom na Wschodzie” uroczystościach pogrzebowych śp. gen. Stanisława Kopańskiego i śp. ppłk. Stefana Eichlera a także ich małżonek.

Ceremonia pogrzebowa zasłużonych oficerów, których doczesne szczątki zostały sprowadzone z Wielkiej Brytanii do Polski, rozpoczęła się od Mszy Świętej żałobnej odprawionej w Katedrze Polowej Wojska Polskiego. W uroczystej Eucharystii udział wzięła najbliższa rodzina zmarłych, przedstawiciele najwyższych władz RP, samorządowcy, poczty sztandarowe oraz mieszkańcy Warszawy.

W trakcie Mszy Świętej mowę pożegnalną wygłosił szef UdSKiOR Jan Józef Kasprzyk.

– Dziś polska ziemia przytuli obu bohaterów tak mocno, jak mocno oni ją kochali, wierzyli w nią i służyli jej każdego dnia – mówił w Katedrze Polowej Jan Józef Kasprzyk, szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych. Dodał, że oficerowie dobrze zasłużyli się Rzeczpospolitej i nie byłoby naszej wolności i niepodległości, gdyby nie ich wiara i determinacja. – Chcemy wierzyć głęboko, że dzieło ich życia, niepodległa Polska, będzie trwało wiecznie – dodał szef UdSKiOR.

Po zakończonej liturgii uczestnicy uroczystości udali się na warszawskie Powązki Wojskowe by tam towarzyszyć nieodżałowanym żołnierzom WP oraz ich małżonkom w ostatniej drodze.

---

gen. Stanisław Kopański urodził się w rosyjskim Petersburgu w 1895 r. Brał udział w walkach z Ukraińcami o Lwów, a w kwietniu 1919 r. w szturmie na Wilno, gdzie stracił oko, stąd jego przydomek „Jednooki”. W 1923 r. uzyskał dyplom inżyniera dróg i mostów, a od 1927 r. studiował w École Supérieure de Guerre w Paryżu. Był, jak większość dyplomowanych przedwojennych oficerów, bardzo zdolny, wykształcony i obyty w wielu dziedzinach.

Po wkroczeniu do Polski Sowietów 17 września 1939 r. ewakuował się do Rumunii, a następnie dotarł do Francji. Tam, na początku kwietnia 1940 r., został dowódcą Brygady Strzelców Karpackich w Syrii, a jesienią tego roku otrzymał nominację na generała brygady. W 1941 r. dowodził obroną Tobruku. Po reorganizacji brygady w 1942 r. stanął na czele 3 Dywizji Strzelców Karpackich. W 1943 r., w następstwie katastrofy gibraltarskiej przejął funkcję szefa Sztabu Naczelnego Wodza i pełnił ja do 1947 r.

Po wojnie generał Kopański osiedlił się w Anglii. Należał do kierowniczej grupy generałów pozostających na emigracji. Od 7 września 1946 do 15 marca 1949 był głównym inspektorem Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia w Wielkiej Brytanii.

Przez kolejne lata udzielał się w środowiskach kombatanckich, szczególnie w Związku Tobrukczyków i Związku Karpatczyków. Zmarł w Londynie w 1976 r. i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Northwood.

ppłk. Stefan Eichler urodził się w 1892 r. w Sosnowcu. Od wczesnej młodości angażował się w walkę o niepodległość Polski. Ostatecznie w 1912 r. ukończył Szkołę Handlową w Radomiu i wyjechał na studia do Belgii, gdzie wstąpił do Związku Strzeleckiego, a w 1914 r. został dowódcą plutonu strzeleckiego w Glons. Od 1916 r. służył w 1. Pułku Ułanów Legionów Polskich, zaś w listopadzie 1918 r. Stefan Eichler wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Kiedy w czerwcu 1940 r. ZSRR zajęło państwa nadbałtyckie, trafił do obozu w Kozielsku i Griazowcu. Na mocy układu Sikorski–Majski został zwolniony i wstąpił w szeregi PSZ w ZSRR. Był szefem sztabu 5, następnie 10 Dywizji Piechoty. Po ewakuacji do Iranu był od 1942 r. szefem Bazy Ewakuacyjnej w Teheranie. Po zakończeniu działań wojennych udzielał się politycznie wśród polskiej emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł w 1980 r. i został pochowany na cmentarzu Morden w Londynie.