– Marszałek Józef Piłsudski powiedział do 13-letniego harcerza Ryszarda Kaczorowskiego: Będziesz Polsce potrzebny. Te słowa stały się dewizą życia Prezydenta Kaczorowskiego – przypomniał Szef UdSKiOR Jan Józef Kasprzyk podczas gali w hołdzie ostatniemu Prezydentowi RP na Uchodźstwie.

W niedzielę, 24 listopada br. Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych był organizatorem wraz z Centralną Biblioteką Wojskową im. Marszałka Józefa Piłsudskiego i Zamkiem Królewskim w Warszawie uroczystości upamiętniających 100. rocznicę urodzin Ryszarda Kaczorowskiego, ostatniego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie.

Obchody zainaugurowała uroczysta Msza święta w Katedrze Polowej Wojska Polskiego sprawowana w intencji śp. Ryszarda Kaczorowskiego. Następnie uczestnicy wydarzenia udali się do Świątyni Opatrzności Bożej na warszawskim Wilanowie, gdzie ks. proboszcz Tadeusz Aleksandrowicz odmówił modlitwę w intencji zmarłego tragicznie w katastrofie smoleńskiej Prezydenta, po czym przy krypcie, gdzie spoczywają Jego doczesne szczątki, wieńce złożyli przedstawiciele najwyższych władz państwowych oraz rodzina na czele z córką Prezydenta Kaczorowskiego – Jadwigą.

Wydarzenie zakończył wieczorny Koncert Galowy na Zamku Królewskim w Warszawie ku czci śp. Ryszarda Kaczorowskiego, w wykonaniu Orkiestry Reprezentacyjnej Sił Powietrznych z Poznania pod dyrekcją mjr. Pawła Joksa, Koncert połączony był z prezentacją książki prof. Ojca Eustachego Rakoczego „U boku Prezydenta II Rzeczypospolitej” oraz wystawą „Przekazanie do kraju insygniów władzy państwowej II Rzeczypospolitej”. Podczas uroczystej gali zostało również zaprezentowane wydawnictwo okolicznościowe Poczty Polskiej S.A. „100. rocznica urodzin Ryszarda Kaczorowskiego – ostatniego Prezydenta RP na Uchodźstwie”.

Podczas uroczystości głos zabrali przedstawiciele organizatorów, z których większość miała zaszczyt znać osobiście Prezydenta Kaczorowskiego, w tym Szef UdSKiOR Jan Józef Kasprzyk oraz przybyła specjalnie na tę uroczystość z Wielkiej Brytanii córka Prezydenta Kaczorowskiego. Pani Jadwiga Kaczorowska odczytała również list, który Pani Prezydentowa Karolina Kaczorowska skierowała do uczestników obchodów. Jadwiga Kaczorowska podczas poruszającego wystąpienia wspominała: "Patriota. Tak, to słowo najlepiej opisywało mojego Tatę. Bo jak miał tej swojej Ojczyzny nie kochać? Ojczyzny, która go wychowała i ukształtowała. Do której tęsknił i o której nigdy nie zapomniał..."

Jan Józef Kasprzyk przytoczył anegdotę z życia Ryszarda Kaczorowskiego, który jako 13-letni chłopiec spotkał Józefa Piłsudskiego. Usłyszał wtedy od Marszałka „Rośnij duży, będziesz Polsce potrzebny” – Te słowa stały się dewizą życia śp. Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego. Pan Prezydent mówił wielokrotnie, że trzeba odbudować etos służby, że trzeba mieć w głowie słowa Marszałka „Jesteś Polsce potrzebny”. Dopiero wtedy będzie można patrzeć z radością w przyszłość.

Obchody upamiętniające 100. rocznicę urodzin Ryszarda Kaczorowskiego, ostatniego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie zostały objęte Patronatem Narodowym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy w Stulecie Odzyskania Niepodległości.

–
Ryszard Kaczorowski urodził się 26 listopada 1919 r. w Białymstoku. W wieku 14 lat wstąpił do harcerstwa, które na zawsze pozostało jego wielką pasją. Po wybuchu II wojny światowej współtworzył konspiracyjne struktury Szarych Szeregów w Białymstoku.

Miał niespełna 21 lat, kiedy 17 lipca 1940 r. za działalność konspiracyjną został aresztowany przez NKWD i uwięziony. 1 lutego 1941 r. został skazany przez Najwyższy Sąd Sowieckiej Republiki Białoruskiej na karę śmierci i na 100 dni osadzony w celi śmierci. W maju 1941 r. wyrok śmierci zmieniono na 10 lat łagrów. Ryszard Kaczorowski został zesłany do kopalni złota na Kołymę, zwanej Doliną Śmierci. Przeżył koszmar morderczych warunków i katorżniczej pracy. Z Doliny Śmierci został zwolniony w marcu 1942 r. na mocy amnestii.

Po wyjściu na wolność wstąpił do armii gen. Andersa. Walczył m.in. pod Monte Cassino.

Po wojnie zdecydował się pozostać w Wielkiej Brytanii. Tam skończył szkołę średnią, przerwaną przez wojnę, i studia w Szkole Handlu Zagranicznego. Oddał się też swojej największej pasji – harcerstwu i działalności społecznej. Aktywnie działał w Radzie Narodowej, Radzie Koordynacji Polonii Wolnego Świata, Radzie Funduszu Pomocy Krajowi, Radzie Polskiej Macierzy Szkolnej oraz Radzie Instytutu Polskiego Akcji Katolickiej.

W marcu 1986 r. został ministrem do spraw krajowych w Rządzie RP na Uchodźstwie. Dwa lata później ówczesny Prezydent RP na Uchodźstwie Kazimierz Sabbat wyznaczył go na swojego następcę. Po nagłej śmierci prezydenta Sabbata, 19 lipca 1989 r., objął urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie jako szósty prezydent gwarantujący ciągłość władzy suwerennej II Rzeczypospolitej.